چگونه دانشگاه‌ها زندگی افراد مسن را بهبود می‌بخشند؟
تاریخ انتشار: ۹ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۲۴۴۵۱
ایسنا/خراسان رضوی تا سال ۲۰۳۰، در سراسر جهان بیش از ۱.۴ میلیارد نفر حداقل ۶۰ سال سن خواهند داشت و برخی دانشگاه‌ها می‌توانند نقش کلیدی در بهبود زندگی این افراد داشته باشند.
به نقل از ویفروم، جمعیت جهان به سرعت در حال پیر شدن است و پیش‌بینی می‌شود تعداد افراد بالای ۶۰ سال تا سال ۲۰۵۰ به ۲.۱ میلیارد نفر برسد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
«دانشگاه‌های دوستدار سن» مؤسساتی هستند که متعهد به گنجاندن و حمایت از فراگیران در هر سنی شده‌اند و ارتباطات بین نسلی را تقویت می‌کنند. حضور افراد مسن در محوطه دانشگاه، تجربه یادگیری را برای نسل جوان و بزرگتر غنی می‌کند.
ایجاد دنیای سازگارتر با سن، شامل موارد اساسی مانند بهبود دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی است اما یک جزء مهم اغلب نادیده گرفته می‌شود و آن گذراندن دوره‌های دانشگاهی در دهه ۵۰، ۶۰ یا بالاتر است. این فرصت‌ها برای یادگیری در مراحل بعدی زندگی با نتایج مثبت سلامتی همراه بوده است و شامل کمتر منزوی شدن از نظر اجتماعی و تیز بودن ذهنی است.
بر اساس داده‌های مرکز ملی آمار آموزش، بیش از ۵۵۰ هزار بزرگسال ۵۰ ساله و بالاتر ایالات‌متحده در سال ۲۰۲۱ در دوره‌های کارشناسی و کارشناسی ارشد ثبت‌نام کردند. دلایل آنان برای بازگشت به تحصیل از یادگیری مهارت‌های جدید گرفته تا تمایل به پیشرفت در حرفه خود و دستیابی به موفقیت را شامل می‌شود.
مؤسسات آموزش عالی نقش منحصر به فردی در شکل دادن به دنیای پیری دارند. در سال ۲۰۱۲، گروهی از محققان بین رشته‌ای گرد هم آمدند تا ۱۰ اصل یک دانشگاه سازگار با سن را ایجاد کنند. این موارد شامل مواردی مانند توسعه شغلی برای افراد مسن‌تر که به دنبال شغل دوم است، افزایش دسترسی به برنامه‌های سلامت و تندرستی در دانشگاه‌ها و فرصت‌هایی برای یادگیری در کنار دانشجویان جوان‌تر است.
دانشگاه سازگار با سن، دانشگاهی است که متعهد به گنجاندن و حمایت از فراگیران در تمام سنین است. معنای این ممکن است از دانشگاهی به دانشگاه دیگر متفاوت باشد. برخی بر افزایش حضور افراد مسن در نظر گرفته شده در سن ۵۵ سال و بالاتر تمرکز دارند. برخی دیگر توسعه ابتکارات بهداشتی و تحقیقاتی را برای بهبود زندگی افراد مسن هدایت می‌کنند.
سالمندان از فرصت‌های اجتماعی، تحریک فکری و رشد شخصی سود می‌برند. افراد مسن درگیر در فعالیت‌های اجتماعی کمتر در معرض ابتلا به برخی بیماری‌ها ازجمله بیماری قلبی و برخی سرطان‌ها هستند. یادگیری مداوم همچنین با پیامدهای سلامتی مثبت مانند بهبود رفاه عمومی و سلامت روان مرتبط است.
نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که روابط بین نسلی در محوطه دانشگاه می‌تواند ادراک منفی دانشجویان جوان‌تر را از بزرگسالان مسن‌تر کاهش دهد. دانشجویان جوان ممکن است افراد مسن را کمتر با زوال جسمانی و مرگ و بیشتر با لبخند زدن و یادگیری همراه کنند و کلاس‌های مشترک تجربیات مثبت بیشتری را بین آنان ترویج خواهد کرد.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: استانی علمی و آموزشی دانشگاه استانی اجتماعی نوروز ۱۴۰۳ استانی شهرستانها استانی اقتصادی دانشگاه ها افراد مسن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۲۴۴۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تاثیر فقر بر رشد مغز کودکان
ایسنا/خراسان رضوی نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که فقر بر رشد مغز کودکان تأثیر می‌گذارد.
به نقل از ارث، آیا می‌دانستید که جایگاه شما بر روی نردبان اقتصادی، می‌تواند به شدت بر آنچه درون ذهن شما می‌گذرد تأثیر بگذارد؟
نتایج تحقیق جدید این واقعیت نگران‌کننده را نشان می‌دهد که فقر عمیقاً بر مغز تأثیر می‌گذارد، با اثراتی که می‌تواند تا آخر عمر باقی بماند.
قبل از این تحقیق، دانشمندان نکاتی در مورد چگونگی تأثیر فقر بر مغز و نتایج زندگی می‌دانستند و نتایج برخی از تحقیقات نشان می‌دهد که کودکان فقیر در مدرسه با مشکلات بیشتری مواجه هستند.
تحقیقات بیشتر ارتباط بین فقر و مشکلات سلامت جسمانی را نشان دادند. این مطالعه تمام آن شواهد پراکنده را در بر می‌گیرد و آنها را در کنار هم قرار می‌دهد و تصویری واضح ایجاد می‌کند.
یافته‌ها نشان می‌دهد که فقر، افراد را در معرض عوامل منفی مانند استرس، تغذیه نامناسب و سموم محیطی قرار می‌دهد. این عوامل ساختار فیزیکی و عملکرد مغز را تغییر می‌دهند، به خصوص زمانی که در دوران رشد کودک اتفاق می‌افتد.
زندگی در فقر به معنای نگرانی دائمی است. وقتی کودکی همیشه در حالت «جنگ یا گریز» است، مغزش غرق از هورمون‌های استرس مانند کورتیزول می‌شود. با گذشت زمان، کورتیزول به‌طور فیزیکی به مناطقی از مغز که مسئول حافظه، یادگیری و تنظیم هیجانی هستند آسیب می‌رساند. به این فکر کنید که مغز به آرامی تحت تأثیر استرس مداوم فرسوده می‌شود.
جوامع کم درآمد اغلب به کارخانه‌ها، بزرگراه‌ها یا دیگر منابع آلودگی هوا و آب نزدیک‌تر هستند. کودکان در این مناطق تنفس می‌کنند و مواد شیمیایی مضر را می‌بلعند.
بدترین بخش این است که این تأثیرات معامله یکباره نیستند. آسیب مغزی وارد شده در دوران کودکی می‌تواند عواقب مادام‌العمر داشته باشد. به‌عنوان مثال، کودک پر استرس که برای یادگیری در مدرسه تلاش می‌کند، احتمال بیشتری دارد که ترک تحصیل کند و چرخه فقر را در نسل بعدی تداوم بخشد.
نتایج این تحقیق در مجله Reviews in the Neurosciences منتشر شده است.
انتهای پیام
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد